Inge is kinderverpleegkundige, ze werkt voor een kinderthuiszorg organisatie en biedt kinderverpleegkundige zorg in de eigen leefomgeving van kind en gezin. Speciaal voor beroepsvereniging Kinderverpleegkunde.nl heeft zij een blog geschreven in de vorm van een 3-luik. In dit 3-luik lees je meer over wat het vak van kinderverpleegkundige voor haar zo bijzonder maakt.
Ik ben heel erg blij dat ik mijn vak van kinderverpleegkundige mag uitvoeren en dat elk zorgmoment weer anders is.
Binnen mijn werkveld, ik ben werkzaam bij een kinderthuiszorgorganisatie, is de diversiteit aan zorgmomenten erg groot. Het ene moment sluit ik aan bij een warme overdracht in het ziekenhuis, het volgende moment ben ik thuis bij een meisje van een paar maanden oud met een groeiachterstand dat steeds vaker normaal eten weigert. Vervolgens heb ik een zorgmoment op school bij een meisje van 4 jaar oud met diabetes mellitus type I, bij haar zijn mijn collega’s en ik op school een aanleertraject gestart voor de leraren.
Hierna rijd ik naar een jongen toe, hij is 17 jaar oud en bevindt zich in de terminale fase van zijn ziekte. Ik bespreek hoe het op dit moment gaat, wat er nodig is. Ik vervang de infuuslijn van de morfinepomp. Ik spreek niet alleen met hem, maar ook nog even met zijn ouders. Indrukwekkend om te ervaren hoe veel levenslust en vechtlust deze 17-jarige jongen nog in zich heeft. Hij was in de bloei van zijn leven en dan, zo ziek worden dat behandeling om beter te worden niet meer mogelijk is.
Ik zie een sterke maar ook zeer reële familie, ze zijn zich er met elkaar van bewust hoe de situatie is en dat het niet lang meer gaat duren. Ik kijk en luister, ik ben er voor hen als professional en als mens. Een mens met gevoel, ik bemerk dat hun situatie mij raakt en aan het hart gaat.
Ik sluit de dag af met het aanleren van het geven van een vitamine B12 injectie bij een jongen van 13 jaar oud. Het betreft het aanleren aan de moeder.
Tussendoor pleeg ik nog wat telefoontjes en werk ik mijn rapportages bij, ik overleg met een collega en bij haar vind ik ook een luisterend oor om even mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik word nog opgeroepen om aan het einde van de middag een sonde in te komen brengen. Het heeft geen spoed, want het kind is ook in staat om zelf wat te drinken. Ouders willen wel graag dat er vandaag nog een verpleegkundige langskomt.
Dit is zomaar een beschrijving van hoe een werkdag er voor mij kan uitzien. Nooit saai, nooit vervelend. En vanuit kantoor is er altijd ruimte voor ondersteuning of een luisterend oor; wat voel ik me gewaardeerd en wat is waardering belangrijk!
Ben jij ook werkzaam als kinderverpleegkundige en vind jij het leuk om te schrijven? Wij zijn op zoek naar kinderverpleegkundigen die één of meerdere malen een blog willen schrijven voor onze beroepsvereniging. Met elkaar kunnen wij zorgdragen voor een juiste en volledige beeldvorming van ons mooie vak. Wil jij mee doen? Stuur ons dan een mail op [email protected]. Wij kijken uit naar jouw verhalen!
