In de reeks “Aan het woord” interviewen we leden en partners waarmee we nauw samenwerken in de medische kindzorg. We vragen hen wat hen drijft in hun werk en hoe zij een bijdrage leveren aan de zorg voor kinderen en hun families. Deze keer spreken we met Yvonne Nolles, kinderverpleegkundige én kinderoncologieverpleegkundige in het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft. We praten met haar over haar ervaringen, motivatie en rol als praktijkopleider binnen de kinder(oncologische) zorg.
Hoe ben je in de kinderverpleegkunde terechtgekomen?
“Ik wist al heel vroeg dat ik met kinderen wilde werken. Vroeger zei ik altijd al dat ik ‘zuster’ wilde worden, en al snel werd duidelijk dat dit in de kindzorg moest zijn. Na mijn HBO-v opleiding heb ik eerst 2,5 jaar ervaring opgedaan in de volwassenzorg, maar daarna ben ik zo snel mogelijk de kinderaantekening gaan volgen in het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag. Dat trok me altijd enorm. Voordat ik in het Reinier de Graaf ziekenhuis terechtkwam, heb ik gewerkt in de kinderthuiszorg en op het consultatiebureau.”
Waar werk je nu?
“Ik werk momenteel op de kinderafdeling van het Reinier de Graaf Gasthuis, een shared care ziekenhuis voor kinderoncologie, samen met het Prinses Máxima Centrum in Utrecht. De kinderoncologische zorg is daar gecentraliseerd, maar de kinderen komen naar ons voor bijvoorbeeld specifieke kuren, bloedprikken, spoedopname bijvoorbeeld om antibiotica te krijgen als ze koorts hebben. Het mooie van werken met deze kinderen is dat je echt een band met ze opbouwt. Deze kinderen zijn chronisch ziek en komen daarom regelmatig terug bij ons op de afdeling. Ze moeten vaak dezelfde handelingen ondergaan, en het is prettig als dit telkens op dezelfde manier gebeurt. Bijvoorbeeld het aanprikken van een port-a-cath, dat moet zo min mogelijk traumatisch zijn. Het is fijn dat ik precies weet wat een kind prettig vindt en waar ze zich comfortabel bij voelen.”
Wat heeft je doen besluiten lid te worden van kinderverpleegkunde.nl?
“Ik heb al vaak op de website van kinderverpleegkunde.nl gekeken, e-learnings gevolgd, bijvoorbeeld over slaap bij kinderen, en een filmpje over anorexia bekeken. Ondanks dat ik de website vaak gebruikte, was ik eigenlijk nooit lid geworden. Nu dacht ik: het is tijd voor een beroepsvereniging die aansluit bij wat ik leuk en belangrijk vind in mijn werk. Daarom ben ik lid geworden.”
Heb je al intervisie of andere activiteiten van de beroepsvereniging ervaren?
“Bij ons op de kinderafdeling wordt intervisie eigenlijk niet echt georganiseerd, behalve voor studenten. Ik denk dat het heel waardevol zou zijn om dat ook breder toe te passen, ook voor ons als team. Tot nu toe heb ik me nog niet kunnen aansluiten bij de online intervisie van de beroepsvereniging, omdat ik momenteel een opleiding volg. Maar het lijkt me wel iets om in de toekomst bij betrokken te raken.”
Wat vind je belangrijk in de begeleiding van studenten?
“Ik ben momenteel praktijkopleider in opleiding en ondersteun samen met een collega de studenten op onze afdeling. Werkbegeleiding vond ik altijd al leuk, vooral omdat ik het belangrijk vind dat er een veilig leerklimaat is. Als studenten zich veilig voelen, kunnen ze zich beter ontwikkelen. Dat zie je ook terug in hun groei. Het vak is zo divers en leuk, en dat probeer ik over te brengen, want niet alle studenten hebben een goed beeld van wat het inhoudt. Studenten van nu zijn wel wat mondiger dan vroeger. Ze weten beter wat ze belangrijk vinden en waar ze voor willen strijden. Dat vind ik een mooie ontwikkeling, al kan het soms ook tegen ze werken omdat mensen denken dat ze alleen aan zichzelf denken.”
Hoe houd je balans tussen werk, opleiding en privéleven?
“Balans houden lukt me op dit moment goed. Ik probeer alles goed te plannen, en op mijn vrije dagen neem ik ook écht tijd voor mezelf, zoals een rondje hardlopen. Ook in mijn werk heb ik geleerd om te accepteren dat ik niet alles kan doen. Prioriteren was vroeger lastig, maar inmiddels ben ik daar wel in gegroeid.”
Yvonne Nolles
Wat vind je het mooiste aan het werken met kinderen?
“Het allermooiste aan het werken met kinderen is hoe puur ze zijn in hun reacties. Ze zeggen precies wat ze denken en vragen direct wat ze willen weten. Dat zorgt vaak voor open gesprekken. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, vooral met pubers, die niet altijd alles vertellen, maar die eerlijkheid van kinderen is heel bijzonder. Het werk is zo divers, het voelt als een combinatie van alle disciplines uit de verpleegkunde. Geen uur is hetzelfde, en het kan van moment tot moment wisselen.”
Wat wil je andere (aankomend) kinderverpleegkundigen meegeven?
“Het is een ontzettend mooi vak, zo divers. Geen dag is hetzelfde. Als je twijfelt, zoek dan naar plekken waar je kunt meelopen of meer informatie kunt krijgen. En als je begint met de opleiding, blijf bij jezelf. Wees bewust van je eigen grenzen en wensen. Toen ik net begon, wilde ik vooral anderen tevreden houden, maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om je eigen mening te laten horen en je denkproces te delen. Dat helpt je om te groeien. Ik vind ons beroep magisch, door je mee te laten nemen in de belevingswereld van kinderen, kun je zoveel leren en maak je zoveel mooie dingen mee!”
Linken met Yvonne Nolles? Dat kan via LinkedIn.
Leuk!
Een aantal mooi uitspraken van kinderen op de afdeling, opgeschreven in ons afdelingsschriftje met leuke anekdotes:
Ik ben bij een jongen (7 jaar) om een prik te geven. Vraagt hij: “Doe je dit vrijwillig of is dit je werk?”
Meisje (3 jaar) die bij haar babybroertje op visite kwam: “Een baby kan uit een theepotje (tepel) drinken” Grote zus (5 jaar) “Nee! Uit een theelepel!”
Jongen (bijna 4 jaar) die een grote boodschap had gedaan: “Kijk, ik heb een duikboot gemaakt, hij is onder water!”
