Dit keer in de spotlight: Manuela, medeoprichter van Kinderverpleegkunde.nl. Met haar bevlogen inzet en heldere visie heeft zij een belangrijke rol gespeeld in het opzetten van onze beroepsvereniging die inmiddels niet meer weg te denken is uit de Nederlandse kindzorg. Wat ooit begon als een idee tussen collega’s groeide uit tot een professioneel netwerk waar kinderverpleegkundigen, zorgorganisaties, en beleidsmakers elkaar weten te vinden. Manuela’s passie voor betere zorg voor zieke kinderen en haar onophoudelijke inzet voor kennisdeling vormen de basis van Kinderverpleegkunde.nl. In dit interview blikt Manuela terug op haar bijzondere reis met de vereniging, deelt ze waardevolle inzichten en geeft ze een inspirerende boodschap aan jonge professionals in de kindzorg.
Manuela met kleindochter
Voordat we ingaan op jouw invloed op de beroepsvereniging willen we graag weten wat je doet buiten je werk bij KinderThuiszorg en de beroepsvereniging.
“Ik tennis heel graag en ben gek op muziek, ik luister naar allerlei genres en vind het leuk om een concert te bezoeken. Ik hou van lekker wandelen in de natuur, in een leuke stad of mooi dorp. Daarna op een terrasje zitten, lekker ergens een hapje eten. Ik kan ook erg genieten van een gezellige avond met vrienden. Gewoon een beetje de kleine dingen. Wel ga ik elk jaar in januari ik drie weken naar Curaçao. Het buiten zijn, het mooie weer, het genieten van de rust en de relaxte sfeer van het eiland, de mensen… dat vind ik heerlijk. In juni 2025 gaan we met ons hele gezin naar Curaçao en daar kan ik me enorm op verheugen!
Naast dat ik moeder ben van 3 volwassen kinderen, ben ik sinds kort oma geworden van een kleindochter, en dat is echt een onbeschrijfelijk gevoel, heel bijzonder om dit mee te mogen maken.”
Kun je ons meenemen naar het moment waarop jullie besloten Kinderverpleegkunde.nl op te richten? Wat gaf de doorslag?
“Eigenlijk ontstond het idee bijna zonder dat we het zelf doorhadden,” begint Manuela glimlachend. “Ik ontmoette Brenda tijdens een afspraak vanuit mijn werk bij KinderThuisZorg. Jacqueline Kasten, destijds directeur van KinderThuiszorg, bracht ons samen en zei: ‘Jullie hebben zulke goede ideeën en een gedeelde passie voor het vak, ga daar eens over in gesprek.’ En ze had gelijk: het klikte meteen. We vulden elkaar perfect aan en begonnen al snel te praten over hoe we de zorg voor kinderen echt konden verbeteren. Wat kunnen we zelf doen om veranderingen door te voeren? Vanuit ons verpleegkundig leiderschap wilden we duidelijk maken: we zien problemen én hebben ideeën voor oplossingen. Door simpelweg anderen erbij te betrekken en open te staan voor samenwerking, begon er iets bijzonders te ontstaan: een platform voor en door Kinderverpleegkundigen. Na verloop van tijd kwamen er steeds meer mensen bij en beseften we dat het tijd was om het te formaliseren. Zo registreerden we ons bij de KvK en werd Kinderverpleegkunde.nl een echte vereniging. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een beroepsvereniging zou oprichten, maar het bleek precies te passen bij wat we wilden bereiken.”
Samen met Brenda
Welke doelen had je voor ogen toen je de beroepsvereniging startte?
“Onze missie is altijd helder geweest: het vak kinderverpleegkunde écht in de schijnwerpers zetten en een bijdrage leveren aan de veranderingen die zo hard nodig zijn in de zorg,” vertelt Manuela. Ze wilde niet alleen een netwerk opbouwen voor kinderverpleegkundigen, maar ook zorgen dat kennis laagdrempelig en toegankelijk werd. “Veel bijeenkomsten voor verpleegkundigen gaan maar deels over het vak kinderverpleegkunde, en vaak zijn ze ook erg duur. Met de vereniging wilden we een online platform creëren waar we kennis konden delen zonder hoge kosten.” Manuela geeft aan dat corona het lastig maakte, maar hen ook dwong om creatief te zijn en nieuwe manieren te vinden om toch samen te komen en kennis te delen.
Welke momenten of ervaringen binnen de vereniging hebben de meeste indruk op je gemaakt?
Het ontwikkelen van de HIK, de Toolbox HIK, de bijpassende Training HIK en de oprichting van een Expertgroep Indicatieproces Kindzorg, behoren tot de successen waar Manuela het meest trots op is. “Met deze documenten, bijbehorende trainingen en de expertgroep hebben we echt een verschil kunnen maken voor de kwaliteit van zorg in de kindzorg.” Daarnaast kijkt ze met voldoening terug op de samenwerking met andere beroepsvereniging en stakeholders. In eerste instantie reageerden deze organisaties wat argwanend op de nieuwe vereniging, maar al snel waardeerden ze wat Kinderverpleegkunde.nl te bieden had.
Hoera we bestaan 1 jaar!
“Het blijft me verrassen hoeveel mensen je kunt bereiken als je gedreven bent en een helder verhaal hebt,” vertelt Manuela. “Als kinderverpleegkundigen zijn we vaak bescheiden, maar ik heb geleerd dat onze stem echt waarde heeft, zelfs bij zorgverzekeraars en ministeries.” Doorzettingsvermogen en een beetje lef hebben haar, samen met anderen, geholpen om daadwerkelijk invloed uit te oefenen op beleid. “Zo hebben we bijvoorbeeld met verschillende partijen het document HIK, de Handreiking Indicatieproces Kindzorg, samengesteld. Het voelt goed om te zien dat onze kennis en ervaring bijdragen aan richtlijnen die écht iets betekenen voor de kindzorg in Nederland.”
Wat heeft het oprichten en uitbouwen van de vereniging je persoonlijk opgeleverd?
“Het werk voor de vereniging heeft me persoonlijk veel opgeleverd qua ervaring en nieuwe inzichten. Het doel was niet om er zelf financieel beter van te worden. We hebben er ontzettend veel vrije tijd ingestoken omdat we simpelweg de financiële middelen niet hadden om onszelf te belonen.. Maar ik kijk daar tevreden op terug, omdat de ervaring op landelijk niveau en de invloed die we hebben kunnen uitoefenen, zo waardevol zijn. Die kans om echt iets te betekenen in de kindzorg, dat had ik voor geen goud willen missen.”
Je neemt nu afscheid van de vereniging die je hebt opgericht. Kun je iets vertellen over de reden hiervoor?
“Na jaren van inzet voor Kinderverpleegkunde.nl voelde ik dat het tijd werd voor vernieuwing binnen de vereniging,” vertelt Manuela. “Ik ben hier ooit ingerold zonder het echt te plannen, en inmiddels is de vereniging uitgegroeid tot iets groots en bloeiends. Ik wil dat de beroepsvereniging jong en fris blijft en dat mensen met nieuwe ideeën het werk voortzetten. Mijn hart ligt nog steeds bij de kindzorg, en ik wil die passie nu inzetten als intern controlefunctionaris voor KinderThuisZorg. In deze rol ga ik me richten op het verbeteren van de zorgkwaliteit, het optimaliseren van processen en het geven van beleidsadvies.”
Wat ga je het meest missen aan je werk voor de vereniging?
“Het strategisch besturen ga ik echt missen; daar haalde ik veel uitdaging uit. Door de vereniging kreeg ik de kans om op landelijk niveau mee te denken, en dat heeft me laten zien hoeveel impact je kunt maken in de kindzorg. Ik blijf op de achtergrond betrokken als sparringpartner in de ‘board of experts’ en blijf het bestuur adviseren wanneer daar behoefte aan is.”
Kinderen van Manuela
Hoe kijken jouw gezin en je familie naar jouw werk in de kinderverpleegkunde?
“Mijn gezin heeft mijn hele groei meegemaakt, en zij zijn enorm trots. Toen ik in 2016, vanuit mijn toenmalige werkgever het Slingeland Ziekenhuis begon met de deeltijdopleiding HBO-V, stonden ze achter me en zagen ze mijn ontwikkeling. Ze vonden het heel stoer dat ik op mijn leeftijd nog aan een studie begon en waren enorm trots toen ik in 2018 afstudeerde. Mijn carrièreswitch naar KinderThuisZorg hebben ze ook altijd gesteund, ze vonden het harstikke leuk en logisch dat ik mijn ontwikkeling ging voortzetten. Toen ik naast mijn werk bij KTZ begon met Kinderverpleegkunde.nl zijn ze ons ook op de voet gaan volgen. Ze zijn niet zelf actief in de kindzorg, maar krijgen wel veel mee van mijn werk. Ook in roerige tijden zijn ze er voor me en vinden ze het geweldig wat ik doe. Mijn kinderen werken zelf ook in de zorg, op hun eigen manier. Mijn oudste zoon is jongerenwerker op een middelbare school, mijn dochter heeft een HR-functie in een ziekenhuis, en mijn jongste zoon werkt met mensen met een beperking. Mijn man is beheerder van de zorgbakkerij. Iedereen in ons gezin maakt het verschil voor mensen, dus ze begrijpen heel goed waarom ik deze weg heb gekozen.”
Op Curaçao
Welke dromen en doelen hoop je dat de vereniging in de toekomst zal verwezenlijken?
“We zitten midden in een professionaliseringsslag. Waar we eerst alles zelf moesten doen, werken we nu met een geautomatiseerd ledensysteem en een up to date website en ondersteunen professionals ons. Ik ben ervan overtuigd dat we de goede kant op gaan, en mijn droom is dat de vereniging verder groeit op kwaliteit. Ons doel is niet om de grootste vereniging te worden, maar wel een vereniging die echt verschil maakt. Ik zie een toekomst voor me waarin de leden steeds actiever worden en meer zichtbaar bijdragen, groot of klein. Ik wil een stabiele vereniging zien die blijft professionaliseren en waarin de samenwerking tussen leden en stakeholders steeds sterker wordt. We willen onze invloed behouden, zodat we toekomstige veranderingen niet telkens vanaf nul moeten opbouwen. Ik hoop dat we de onderlinge samenwerking verder kunnen verstevigen en uitbreiden, zodat er vertrouwen ontstaat in de kindzorg. Alles wat we samen hebben bereikt met andere partijen zoals het zorginstituut, VWS en onze MKS-partners moet een solide basis blijven voor de toekomst. Het zou niet goed zijn om telkens het gevoel te hebben dat we opnieuw moeten beginnen. We staan nu steviger, en dat maakt het mogelijk om samen vooruit te komen.”
Wat zie je als de belangrijkste uitdaging voor de toekomst van de kinderverpleegkunde?
“Steeds meer zijn we bezig met een transmuraal gerichte benadering. We weten elkaar te vinden, ook vanuit verschillende organisaties. Dat is een belangrijke stap. Toch moeten we nog verder denken over hoe we muren kunnen doorbreken, zodat kinderen en gezinnen niet langer door de scheidingen tussen organisaties en wetgevingen belemmerd worden. De zorg is uiteindelijk voor het kind, en we willen de beste zorg bieden. Helaas staan verschillende wetgevingen elkaar vaak in de weg, wat het moeilijk maakt om de zorg optimaal te leveren. Mijn hoop is dat we die obstakels echt kunnen overwinnen, zodat we samen het beste voor de kinderen kunnen doen.”
Waarom zouden kinderverpleegkundigen moeten overwegen lid te worden van de beroepsvereniging?
“Bij onze beroepsvereniging is alles heel laagdrempelig en kun je actief meedenken over de ontwikkeling van ons vak. Of je nu een grote of kleine rol wilt pakken, het is helemaal aan jou. We zijn samen verantwoordelijk voor ons vak, en binnen de vereniging krijg je de kans om daar iets mee te doen. Laat het vak niet uit je vingers glippen, maar zet je in voor de ontwikkeling ervan.”
Manuela Oplaat
Waar kijk je naar uit tijdens de Dag van de Kinderverpleegkundige?
“Ik kijk vooral uit naar de inspirerende sprekers. Ik ben benieuwd naar hun boodschap en hoe deze de deelnemers zal raken en wat ze ervan mee naar huis gaan nemen. Daarnaast hoop ik veel mensen te ontmoeten, een positieve sfeer te ervaren en dat iedereen na de dag met een nog positiever gevoel naar huis gaat.”
Wat zou je willen zeggen tegen jonge professionals in de medische kindzorg die nu aan hun loopbaan beginnen?
Manuela moedigt hen aan: “In dit vak kun je écht het verschil maken voor kinderen en gezinnen. Het is soms vallen en opstaan, maar denk dan aan waarom je voor het vak gekozen hebt en welke impact je kan maken. Kinderverpleegkunde is een prachtig vak.”
Wil je linken met Manuela? Dat kan via LinkedIn.