In deze editie van Aan het woord spreken we met Colinda Machielsen, kinderverpleegkundige bij KinderThuisZorg Nederland. Colinda is al jaren een vertrouwd gezicht in het vakgebied én binnen onze beroepsvereniging. Ze denkt actief mee over de ontwikkeling van de kindzorg, geeft intervisies, leidt trainingen en staat bekend om haar scherpe blik en verbindende houding. In dit interview vertelt ze over haar loopbaan, haar motivatie en wat haar drijft om zich in te zetten voor betere zorg voor kinderen en gezinnen.
Van het ziekenhuis naar het hart van het gezin
In gesprek met Colinda Machielsen voel je het meteen: dit is iemand met passie voor het vak, een scherp analytisch oog én een warm hart voor kinderen en gezinnen. Ze begon haar loopbaan in het ziekenhuis, maar maakte later bewust de overstap naar de kinderthuiszorg. “Ik wilde buiten de ziekte werken,” vertelt ze. “In het ziekenhuis draait alles om de ziekte in het acute moment. Maar wat als een kind steeds terugkomt? Dan moet je ook kijken naar het hele leven eromheen. Wat maakt dat een ziekte terugkeert? Hoe beïnvloedt het het gezin? Dat vraagt om een bredere blik, die ik vond in de thuiszorg.”
Ze indiceert nog steeds, maar werkt niet meer uitvoerend aan het bed. “Als je me een paar jaar geleden had gezegd dat ik dat niet meer zou doen, had ik hard ‘nee’ geroepen,” lacht ze. “Toch voelt het nu goed. Mijn dochter zei vroeger: ‘Mama, heb jij zo’n leuke dag gehad? Want je bent altijd zo vrolijk als je thuiskomt van je werk.’ Dat zegt genoeg.”
Wat haar drijft? “Ik heb nooit geen zin om te werken. Ik kijk steeds: wat is helpend voor ons vak en voor collega’s, zodat we samen zorg kunnen leveren die eenduidig en passend is. Als ik daaraan kan bijdragen, zie je dat terug in de kwaliteit van zorg voor kinderen en gezinnen. Ik doe de zorg niet meer zelf, maar heb vanuit een andere hoek juist veel invloed. Alles wat ik de afgelopen twintig jaar heb opgehaald, kan ik nu inzetten om echt verschil te maken.”
Samen voor betere zorg
Colinda Machielsen
In 2015 kreeg zij als hbo-verpleegkundige de bevoegdheid om indicaties te stellen, maar de praktijk was weerbarstig. “Ik voelde dat ik de gezinnen onvoldoende kon helpen. Waar ligt mijn toegevoegde waarde? Daarover ben ik in gesprek gegaan met andere kinderverpleegkundigen en dat leidde tot betrokkenheid bij de beroepsvereniging.”
Colinda is inmiddels een vertrouwd gezicht binnen de beroepsvereniging. Ze is trainer van de tweedaagse HIK-training, begeleidt intervisies en denkt actief mee over belangrijke onderwerpen zoals het addendum bij het normenkader. “Ik geloof in het samen sterker staan. Als wij als beroepsgroep weten wat we doen en waarom, dan worden we ook serieuzer genomen. En dat zie ik nu steeds vaker gebeuren.”
Die samenwerking over de grenzen van organisaties heen vindt ze een van de mooiste dingen. “Jaren geleden zaten we allemaal nog binnen onze eigen muren, nu zien we elkaar als collega’s van één vak. Dat maakt onze impact zoveel groter.”
Groeien als mens én professional
Colinda heeft in haar loopbaan veel geleerd, zowel uit theorie als uit het leven zelf. “Als kinderverpleegkundige leer je eerst vanuit boeken en opleidingen. Maar pas als je gaat werken, ontdek je wat jouw manier is. Waar kun jij voor staan? Alles wat je meemaakt, zowel professioneel als privé, vult je rugzak. En dat maakt je sterker – en een betere professional.”
Ze vervolgt: “Ik begon op mijn twintigste met mijn verpleegkundig diploma, haalde mijn kinderaantekening op mijn 23e, en als ik nu zie waar ik sta… dat is echt het resultaat van blijven leren, samenwerken en steeds meer jezelf durven meenemen in je werk.”
Wat haar daarbij helpt? “Mijn grootste drijfveer is: kan ik beredeneren wat ik doe? Kan ik er echt voor staan? En wat is mijn cirkel van invloed? Ik zeg niet: ‘dit vind ik niet leuk’, maar: ‘ik loop hier tegenaan – wat kan ik hiermee?’ Die houding helpt me om in beweging te blijven.”
Ze ziet haar rol als positief en verbindend, zonder naïef te zijn. “Ik doe het niet omdat ík vind dat het goed is, maar omdat we als beroepsgroep hebben gezien dat het anders kan. En dan moet je het ook sámen doen. Niet mopperen aan de zijlijn, maar meedenken en mee vormgeven.”
Een boodschap aan nieuwe collega’s
Wat ze nieuwe collega’s wil meegeven? “Zie jezelf als waardevolle toevoeging, als onderdeel van de nieuwe lichting. Jij zorgt ervoor dat anderen geprikkeld blijven en zich blijven ontwikkelen – juist door de vragen die jij stelt. Neem niet zomaar iets aan van iemand die al dertig jaar in het vak zit, maar ga ook met hen het gesprek aan. Zo houden we elkaar scherp.”
Ze vervolgt: “Juist als starter stel je vragen die ook míj aan het denken zetten. Waarom doen we iets op deze manier? Is dit mijn mening, of kan ik het ook onderbouwen? Zo blijven we samen groeien.
En neem vooral ook niet klakkeloos het karakter of gedrag over van een ander, bijvoorbeeld bij het voeren van een gesprek. Doe het op een manier die bij jóu past. Het doel van het gesprek blijft hetzelfde – maar hoe je er komt, mag verschillen. Je hoeft geen imitatie te zijn – het gaat erom dat jij jouw eigen stem vindt, met hetzelfde doel voor ogen: passende zorg bieden voor kind en gezin.”
Laat je horen en blijf leren
Tot slot nog een tip voor inspiratie? “Ik volg graag collega’s die nadenken over positieve gezondheid, en ik laat me regelmatig prikkelen door nieuwe inzichten op LinkedIn en in intervisiegroepen. Je blijft leren – en dat maakt ons vak zo bijzonder.”
Daarnaast vindt Colinda het belangrijk om actief vragen op te pakken vanuit de beroepsvereniging. “Als je nooit iets zegt en alleen maar klaagt, dan kom je niet verder. Laat van je horen en geef aan hoe je het dan wél zou willen zien. Soms stuurt onze beroepsvereniging ledenvragen rond – een mooie kans om jouw stem te laten horen. Zo maken we het vak samen sterker.”
Linken met Colinda Machielsen? Voeg haar toe via LinkedIn.