In de reeks “Aan het woord” interviewen we leden en partners waarmee we nauw samenwerken in de medische kindzorg. We vragen hen wat hen drijft in hun werk en hoe zij een bijdrage leveren aan de zorg voor kinderen en hun families. Deze keer spreken we met Helène Meurs (voormalig zorginhoudelijk adviseur bij Coöperatie VGZ en verpleegkundige in hart en nieren) over haar betrokkenheid, ervaringen en inzichten binnen de medische kindzorg.
Wat is jouw connectie met beroepsvereniging Kinderverpleegkunde.nl?
“Ik werk sinds 2015 bij Coöperatie VGZ als zorginhoudelijk adviseur en kwam toen regelmatig in contact met kindzorgorganisaties en kinderverpleegkundigen. In die tijd waren er nog maar een paar aanbieders van medische kindzorg buiten het ziekenhuis. Ik had de portefeuille kindzorg en werd door verzekeraars uitgenodigd om deel te nemen aan intervisies. Dit was nog voor de HIK er was. Tijdens een lunchmeeting van Kinderverpleegkunde.nl in Nijmegen ontmoette ik Brenda en Manuela. Zij gaven aan dat het lastig was om locaties te vinden en toen hebben we een intervisiebijeenkomst op onze locatie van VGZ georganiseerd, met enthousiaste collega’s en zorginkopers erbij!
De HIK (Handreiking Indicatieproces Kindzorg) is een handreiking die door de kinderverpleegkundige beroepsgroep in samenwerking met het verdere werkveld is ontwikkeld. Vanuit mijn rol bij de zorgverzekeraar heb ik deze ontwikkeling van harte ondersteund. Er wordt niet meer geïndiceerd op basis van handelingen en minuten zorg, elke indicatie is maatwerk. Er wordt gekeken naar de zorgvraag van het kind, naar wat het gezin zelf kan en naar dat waar ze hulp bij nodig hebben. Het gezin wordt ondersteund bij het versterken van de balans tussen draagkracht en draaglast en de eigen regie van het kind en het gezin. Er wordt gekeken naar wat het gezin zelf kan, naar welke hulp er in het netwerk wel of niet beschikbaar is en naar welke inzet van zorg er passend is. Met behulp van de HIK kunnen kinderverpleegkundigen, samen met het gezin, beter in kaart brengen én onderbouwen welke zorg er nodig is en waarom deze zorg nodig is.
Als zorgverzekeraar komen we er niet altijd uit met een indicerend kinderverpleegkundige en dan is het fijn dat de Expertgroep (Expertgroep Indicatieproces Kindzorg) er is. We leggen de casus dan samen met de kinderverpleegkundige voor aan de Expertgroep en we hebben afgesproken de uitkomst hiervan te accepteren. Het is fijn en helpend om met collega’s een casus te bespreken en dan een stap verder te komen, daar is de expertgroep voor. Het biedt een oplossing voor complexe casussen en voor casussen waar we er met elkaar niet uitkomen.
Wat wil je (aankomende) kinderverpleegkundigen en zorgprofessionals in de medische kindzorg meegeven?
“Als je een lastige casus hebt, ga dan in gesprek met collega’s, daar kunnen betere oplossingen uit voortkomen. Ik raad iedereen aan om de HIK-training te volgen en minstens drie keer per jaar intervisie te houden. Kijk ook binnen je eigen organisatie of regio hoe je dit kunt vormgeven. Als je met meer mensen naar een casus kijkt krijg je vaak een nét even beter beeld en een andere invalshoek.
Het is zwaar voor ouders om een kind met een medische zorgvraag te hebben, maar stap niet in de valkuil om alles bij ouders weg te willen halen. Zorg zoveel mogelijk ‘met de handen op je rug’. Werk samen met de ouders en hun netwerk, en stap uit je eigen bubbel. Overleg met de gemeente en professionals vanuit de jeugdwet, want niet alles hoef je alleen op te lossen. Investeer in draagkracht voor het gezin. Als een gezin de zorg kan dragen door bijvoorbeeld af en toe een avond weg te gaan en dan 3-4 uur zorg nodig hebben dan is dat zo, als je het maar kunt onderbouwen.
Tot slot, durf je kwetsbaar op te stellen en werk samen. Ontwikkel je eigen sociale kaart en investeer in samenwerkingsrelaties. Draag je kennis over aan de jongere generatie. En schroom niet om te overleggen met zorgverzekeraars, daar wordt de zorg alleen maar beter van.”
Helène Meurs
Wat inspireert jou in de (medische) kindzorg?
“Ik neem op dit moment even afstand van het werkveld omdat ik net met pensioen ben gegaan. Mijn carrière begon in Friesland, waar ik in kleine dorpjes werkte, net van de HBO-V. Een oudere collega leerde me dat je, zelfs als het druk is, voor jezelf een goede balans moet vinden. Dat is iets wat ik aan de jongere generatie wil meegeven: wees kritisch op wat je doet en zorg voor jezelf.
Goede ontwikkelingen zoals de verpleegkundige adviesraden vind ik ook heel belangrijk. Verpleegkundigen hebben een unieke kijk op de thuissituatie van patiënten, iets wat artsen vaak niet zien. Die samenwerking tussen arts en verpleegkundige is cruciaal voor de beste zorg.”
Waarom heb jij ooit voor het verpleegkundige vak gekozen?
“Wat mij altijd heeft gedreven in de zorg is het verschil dat je kunt maken in het leven van een gezin. Het werken in de kindzorg vraagt niet alleen vakkennis, maar ook betrokkenheid en inlevingsvermogen. Je ziet hoe belangrijk het is om ouders te ondersteunen, zodat zij de zorg voor hun kind zo goed mogelijk kunnen volhouden. Die samenwerking en het bieden van maatwerk in zorg is wat me altijd heeft gemotiveerd. Terugkijkend ben ik trots op de ontwikkelingen die ik heb mogen meemaken als zorgverlener en als adviseur vanuit de zorgverzekering, en de stappen die de medische kindzorg heeft gezet. Ik draag nu het stokje over en ga genieten van mijn pensioen.”