In de rubriek Aan het woord laten we kinderverpleegkundigen aan het woord over hun werk, hun keuzes en wat hen drijft. Deze keer spreken we met Linda Valk. Ze is al jaren actief in de kindzorg, werkte op verschillende plekken in het land én in diverse settings: van ziekenhuis tot thuiszorg, van kinderdagverblijf tot zelfstandig werken als gespecialiseerd cliëntondersteuner bij Metgezel (voorheen Copiloten). Een gesprek over groeien in je vak, dichtbij mogen komen en het belang van écht luisteren.
Van Enschede naar Utrecht en weer terug
Linda begon haar carrière met de hbo-v in Enschede, waar ze haar eerste ervaringen opdeed op een kinderafdeling van een revalidatiecentrum. Na haar afstuderen werkte ze op een afdeling chirurgie voor volwassenen, maar de kindzorg bleef trekken. “In Enschede waren weinig opleidingsplekken voor kinderverpleegkundigen. Daarom heb ik de stap gewaagd naar Utrecht, waar twee keer per jaar een groep van tien kinderverpleegkundigen wordt opgeleid. Het was een mooie plek, waar ik veel heb geleerd op afdelingen zoals hematologie en immuno-stamceltransplantatie.”
Na haar Utrechtse avontuur keerde Linda terug naar het oosten van het land en werkte acht jaar in de kinderthuiszorg. Ze was er vanaf het begin betrokken bij de opbouw van teams voor langdurige zorg (meerdere uren in een gezin) en routezorg (kortdurende zorg op meerdere locaties op één dag). “Je leert veel van die afwisseling en van de gezinnen die je begeleidt.”
“Ik vind het bijzonder hoe dichtbij je mag komen” – Linda Valk
Zelfstandig, maar niet alleen
Een kort uitstapje naar de volwassenenzorg bevestigde voor Linda dat haar hart écht bij de kindzorg ligt. Toen zij werd benaderd over de pilot Copiloten, maakte ze de overstap. In de pilot werkte ze als Copiloot – wat nu Metgezel heet – en ze werd daar specialistische cliëntondersteuner voor gezinnen met een kind met ZEVMB (Zeer Ernstige Verstandige en Meervoudige Beperkingen). Onlangs is ze hier mee gestopt. “Ik werk nu als zelfstandig kinderverpleegkundige. Ik heb een aantal gezinnen waar ik langdurig bij betrokken ben. Het mooie is dat je echt onderdeel wordt van het leven van een gezin. Je bouwt een band op, ziet kinderen stappen maken en komt letterlijk en figuurlijk dichtbij.”
Toch miste Linda soms het werken in een team. Daarom ging ze aan de slag bij De Schavuiten, een verpleegkundig kinderdagverblijf. “Daar werk ik samen met oud-collega’s uit de kinderthuiszorg, dus het voelde meteen vertrouwd. Het is fijn om daar onderdeel te zijn van een hecht team.”
Blijven leren en verdiepen
Linda is leergierig en altijd bezig met ontwikkeling. Ze staat op het punt te starten met de opleiding tot kindercoach, en wil zich daarna verder gaan ontwikkelen richting gezinsondersteuning en rouw- en verliesbegeleiding. “Ik wil ouders en kinderen beter kunnen begeleiden bij ziekte en overlijden. Dat lijkt me heel waardevol werk.”
Ook in de praktijk komt Linda regelmatig in aanraking met verlies. “In de kinderthuiszorg heb ik terminale zorg verleend, ook als zzp’er begeleidde ik gezinnen waarvan een kind is overleden. Vanuit mijn werk bij Metgezel heb ik ook ervaren hoe belangrijk goede nazorg is. Wie is er betrokken, en hoe stem je dat goed af? Die ervaring neem ik mee in mijn inzet voor betere nazorg.”
Werken aan betere nazorg
Linda is actief betrokken bij de beroepsvereniging. Vanuit Kinderverpleegkunde.nl sluit ze aan bij de focusgroep nazorg van het Kenniscentrum Kinderpalliatieve Zorg, samen met vertegenwoordigers van V&VN en BINKZ. “We kijken hoe we nazorg beter kunnen definiëren zodat daar ook passende financiering bij geregeld kan worden. Nu is het vaak een enkel gesprek, geregeld door de organisatie zelf, maar het zou meer structureel en passend moeten worden ingericht.”
Intervisie en inspiratie
Sinds dit voorjaar is Linda lid van de beroepsvereniging. “Als zelfstandige heb je intervisie nodig om je keurmerk te behouden. Ik heb al één bijeenkomst bijgewoond, die ging over indiceren. Heel interessant om van anderen te horen hoe zij kijken naar situaties.”
Linda haalt ook veel inspiratie uit podcasts en trainingen. Ze volgde een training van Jessica Boerema, specialist in traumasensitief werken, en luistert regelmatig naar de podcast Levend Verlies.
Een mooie tip die ze oppikte in een kennissessie kwam van Marguerite Gorter. “Zij vertelde dat je beter niet kunt zeggen: ‘ik begrijp het’, als iemand iets heftigs meemaakt – want vaak kun je dat helemaal niet echt begrijpen. Zij zegt dan: ‘ik hoor wat je zegt.’ Dat is zo’n klein verschil, maar het maakt echt uit. Mensen voelen zich dan gehoord.”
Tip voor nieuwe kinderverpleegkundigen
“Ik zou nieuwe collega’s vooral willen meegeven hoe belangrijk het is om goed te luisteren naar ouders. Goede communicatie is essentieel. Vanuit ervaring bij Metgezel zie ik dat jonge collega’s soms snel oordelen over hoe ouders omgaan met hun situatie. Maar veel ouders hebben te maken met stress of zelfs trauma’s door wat zij hebben meegemaakt met hun kind. Dan helpt het als je écht luistert, ook al heb je zelf (nog) geen kinderen.”
Linken met Linda Valk? Voeg haar toe via LinkedIn.
