In de reeks “Aan het woord” interviewen we leden en partners waarmee we nauw samenwerken in de medische kindzorg. We vragen hen wat hen drijft in hun werk en hoe zij een bijdrage leveren aan de zorg voor kinderen en hun families. Deze keer spreken we met Priscilla Clement, kinderverpleegkundige en opleider binnen de Erasmus MC Academie, over haar ervaringen in het onderwijs, haar betrokkenheid bij de beroepsvereniging en haar visie op het vak van kinderverpleegkundige.
Wat heb je al meegemaakt binnen de beroepsvereniging?
“Ik ben actief in de Expertgroep Indicatieproces Kindzorg en begeleid ook intervisies rondom dit onderwerp. Dit sluit goed aan bij mijn eerdere werk als indicerend kinderverpleegkundige. Hoe uitdagender en ingewikkelder de indicatie, hoe leuker ik het vond. Binnen de expertgroep werken we vaak in het grijze gebied: wat is er écht nodig, en hoe vinden we een aanpak waar iedereen zich in kan vinden? Ik ben nu van baan gewisseld naar het onderwijs, maar blijf actief binnen de beroepsvereniging zodat ik verbonden blijf met de praktijk en op de hoogte ben van de ontwikkelingen.”
Waarom ben je lid geworden?
“Vooral om aansluiting te houden met het grotere geheel en verder te kijken dan alleen mijn eigen organisatie. Het vak van kinderverpleegkundige is overal anders, en door bij de intervisies aan te sluiten, hoor je wat anderen doen en leer je mensen kennen. Dat maakt het makkelijker om contact te leggen als je bijvoorbeeld te maken krijgt met een complexe casus of met een kind met een zeldzame aandoening. Tijdens de intervisies en de expertgroep wordt er gezorgd voor een veilige omgeving zodat je je kwetsbaar kan opstellen.”
Wat vind jij mooi aan jouw vak?
“Ik werkte op een verpleegkundig kinderdagverblijf, waar de kinderen min of meer stabiel zijn. Ze zijn vooral kind, genieten van de dag, spelen en gaan mee in het ritme. Dat geeft het vak een hele positieve kant: de kinderen hebben zoveel energie en veerkracht. Het werk is eigenlijk heel vrolijk en gezellig, en het mooie is dat je echt onderdeel bent van hun ontwikkeling. Kinderen hebben geen besef van ziekte of anders zijn. Ze accepteren elkaar zoals ze zijn. Eén moeder zei ooit tegen me: ‘Mijn dochter weet niet eens dat jullie verpleegkundigen zijn, voor haar zijn jullie gewoon haar juffen.'”
Wat wil je andere (aankomend) kinderverpleegkundigen meegeven?
“Laat je aansteken door de positieve energie van de kinderen. Ga mee in hun mogelijkheden en zoek niet naar de beperkingen die volwassenen vaak zien. Dit geldt eigenlijk voor iedereen, niet alleen voor kinderverpleegkundigen. Het hoeft niet altijd zwaar te zijn.
Daarnaast wil ik afgestudeerde kinderverpleegkundigen meegeven om niet te zeggen hoe zwaar de opleiding is tegen nieuwe studenten. We moeten ze juist enthousiasmeren en ondersteunen, we hebben ze in de toekomst hard nodig. Iedereen heeft een andere ervaring. En zeg nou zelf, als je in de ochtend opstaat en iemand zegt tegen je dat je dag heel zwaar gaat worden dan voelt dat echt anders dan dat iemand tegen je zegt: je start de dag, als er iets is ben ik er voor je, hier is mijn telefoonnummer en we gaan je super goed begeleiden.”
Volg je nog leuke dingen online die je inspireren in je werk als kinderverpleegkundige?
“Ik volg de ontwikkelingen en berichten van de beroepsvereniging via social media. Dat leest net wat makkelijker dan dat je zelf alles moet opzoeken, en je blijft toch goed op de hoogte van wat er speelt in het vakgebied.”
Ga je naar de Dag van de Kinderverpleegkundige op 20 maart 2025?
“Het staat zeker in de planning, maar ik moet even kijken hoe het past met mijn werkdagen in mijn nieuwe baan. Het is een waardevolle dag om bij te wonen, vooral om kennis op te doen en te netwerken.”
