Wanneer het leven van de ene op de andere dag verandert, is er veel wat er verwerkt moet worden. Wanneer dit niet alleen effect heeft op jou, maar ook op het hele gezin, op de mensen van wie je het meest houdt, is dat extra moeilijk.
Mijn man keert ik via familie kennen op een feestje. Ik was achttien jaar. Beiden hadden we totaal verschillende levens. Mijn leven speelde zich vooral af op de universiteit. Hij was vooral met auto’s, in zijn eigen garage, bezig. We waren jong en werden verliefd. Ik werd al erg snel zwanger. Dat werd op de universiteit niet geaccepteerd, maar ik hield mijn rug recht en mijn hoofd omhoog. Dit was mijn keuze en had niemand iets van te vinden.
Na mijn studie te hebben behaald vond ik een baan in het bedrijfsleven. Een leuke baan. Ik had het er zo naar mijn zin dat ik er de komende jaren zou blijven. We kregen nog een dochter. Ons leven was goed. We gingen op vakantie. We hadden een leuke baan. Een mooi huis. Een rijk sociaal leven. De kinderen sportten en maakten muziek. Zo’n gezin waarvan iedereen op afstand denkt, die hebben het prima voor elkaar. Mijn blik was gericht op een mooie carrière, prestaties leveren. Ik wist niet dat dit de enige bron van mijn gevoel van eigenwaarde was.
In 2015 werd ik zwanger van ons derde kindje. We hadden nooit gedacht dat dit ons nog gegeven zou zijn. In een klap veranderde alles. Ik kreeg perspectief en misschien wel inzicht in waar het leven echt om draait.