Ilse is kinderverpleegkundige en neonatologieverpleegkundige in opleiding, ze werkt in het Deventer Ziekenhuis en biedt kinderverpleegkundige zorg in de klinische setting. Speciaal voor beroepsvereniging Kinderverpleegkunde.nl schrijft zij maandelijks een blog. In haar blogs geeft Ilse jullie een inkijkje in het werk van een kinder- en neonatologieverpleegkundige en laat zij zien wat dit vak zo ontzettend waardevol, boeiend en bijzonder maakt.
De wekker gaat, tijd voor een nieuwe werkdag! Voor wie zal ik vandaag mogen zorgen?
Op de afdeling is het rumoerig; de nachtdienst heeft flink gewerkt. Zo’n overdrachtsmoment geeft meteen een beeld van de start van de werkdag. Ik vind het altijd prettig om in zo’n setting te beginnen.
Vandaag staat in het teken van een pasgeboren premature patiënt die in een couveuse ligt (33 weken oud). Een couveuse is als een huisje waarin de temperatuur en vochtigheid nauwlettend worden geregeld, zodat de baby zijn energie kan gebruiken om te groeien en zich te ontwikkelen. Een prikkelarme omgeving is hierbij cruciaal; de couveuse is bedekt met covers en er wordt verwacht dat er op de afdeling weinig geluid is. Dit noemen we ontwikkelingsgerichte zorg. Ook is het van belang om comfort te bieden zodat de baby ontspannen kan slapen. In dit geval ligt de baby in een babynestje met een katoenen bandje over zijn schouder en heup, zodat hij het gevoel heeft dat er iets om hem heen is. In de baarmoeder kunnen baby’s de wanden en de navelstreng voelen; een lege ruimte kan hen angstig maken, wat zich uit in schrikreacties en ongemak. Iedere neonatologie-verpleegkundige wordt hierin getraind, en sommigen specialiseren zich in ontwikkelingsgerichte zorg om collega’s op de hoogte te houden van de nieuwste ontwikkelingen in de neonatologie.
Tijdens de tweede voeding komen de ouders; de baby mag proberen bij de moeder te drinken. Elk moment van huid-op-huidcontact met de moeder is rustgevend voor de baby, dit is voor zowel borst- als flesvoeding van toepassing. Het is belangrijk dat er meer dan een uur wordt gebuideld, zodat de baby energie kan putten uit dit contact. Ik neem de tijd om naar de ouders te luisteren over de zwangerschap en bevalling, en om hen informatie te geven over een premature baby en diens behoeften. Ouders vinden het prettig als ze een idee hebben van wat ze kunnen verwachten. Hoewel we nooit exact kunnen voorspellen hoelang de baby in het ziekenhuis moet blijven, zijn er wel duidelijke richtlijnen voor een soepele reis naar huis. Dit geeft ouders geruststelling en stelt hen in staat om de rol van ouder op te pakken.
Het is prachtig om te zien hoe ouders naar hun pasgeboren baby kijken en hoe stressvolle emoties veranderen in verwondering en liefde.
Tijd voor een kopje koffie! Maar de afdelingstelefoon gaat en we krijgen een melding van een partus (bevalling) op de verloskamers, waarbij sprake is van een vroeggeboorte (34 weken). We bereiden alles voor om het kind op te vangen en zetten interventies klaar zodat deze beschikbaar zijn als dit nodig is. Een kersverse vader komt met de baby in de couveuse, vergezeld door de kinderarts, verloskundige en obstetrisch verpleegkundige. Er vinden veel handelingen kort na elkaar plaats, zoals het wegen van de baby, het overplaatsen naar de couveuse, en het aanbrengen van monitoringselektroden voor hartfunctie en zuurstofniveau in het bloed. De baby krijgt ook vitamines toegediend om de bloedstolling te bevorderen en complicaties te voorkomen. Het is van groot belang om de vader bij het proces te betrekken, uitleg te geven en hem kennis te laten maken met het kleine wonder.
De baby doet het erg goed, dus ik kan aan de slag met een mooie geboorte naam slinger en met vader de gegevens op een kaartje noteren. Dan maken we de couveuse meteen gezellig.
Op naar het ondersteunen van nog een prachtig gezin, totdat ze samen hun levensreis thuis kunnen voortzetten. Het mooiste van deze dag is dat je het verschil hebt kunnen maken, soms heel subtiel, maar voor ouders en kinderen toch van onschatbare waarde. Een ouder gaf vandaag terug dat ze erg blij was met alle adviezen en dat ze zelf kon kiezen wat het beste paste bij hun situatie. Weer een goede eye- opener om adviezen niet op de plank te laten liggen.
Pasgeboren baby’s communiceren met huilen en non-verbale signalen. Stiekem zijn we als opgroeiende mensen niet anders en liggen de behoeftes in het verlengde. Het is het meest ultieme als we elkaar hierin begrijpen en begeleiden.
